REAGOWANIE LUDNOŚCI CYWILNEJ W SYTUACJI KRYZYSOWEJ W KONTEKŚCIE CZYNNIKÓW PSYCHOLOGICZNYCH

Abstrakt

Potrzeba bezpieczeństwa jest jedną z najbardziej fundamentalnych potrzeb człowieka. W dobie rozwoju społeczeństwa obywatelskiego powinno ono realizować misję profilaktycznego szkolenia obywateli w zakresie samoobrony (samoratownictwa). Badania wyraźnie wskazują, że większa część ludności nie ma absolutnie żadnego przygotowania do udzielania sobie wzajemnej pomocy. Nasza planeta żyje, jest w ruchu, a zmiany klimatyczne to naturalny cykl w jej ewolucji. Ciągłe podnoszenie zdolności ratowniczych nie zawsze rozwiązuje wszystkie problemy. W czasie zagrożenia liczą się minuty, dlatego każdy musi mieć świadomość potrzeby bycia gotowym do zapobiegania zagrożeniom. Niniejszy artykuł stanowi syntezę badań prowadzonych nad sprawdzeniem gotowości społeczeństwa do podjęcia prób samoobrony oraz mechanizmów, jakie zachodzą w psychice człowieka w trakcie wystąpienia katastrofy.