Metody i zakres gromadzenia danych do statystyki policyjnej w II Rzeczypospolitej (1919–1934)

Abstrakt

W Polsce międzywojennej główny ciężar walki z przestępczością spoczywał na barkach policji kryminalnej, która stanowiła jeden z pionów służbowych w strukturze Policji Państwowej, wyspecjalizowany do wykrywania i zwalczania przestępstw. Własną statystykę kryminalną w PP zaczęto tworzyć już w 1919 r., a następnie rozwijać w kolejnych koncepcjach. Autor niniejszego artykułu podjął próbę dokonania ogólnej charakterystyki systemów statystyki policyjnej, które funkcjonowały w latach: 1919–1934. Opisuje genezę tworzenia statystyki policyjnej dotyczącej przestępczości, strukturę i dynamikę ujawnionych przestępstw (i wykroczeń) w badanym okresie oraz metody gromadzenia danych statystycznych i zasady działania rozwiniętego systemu z 1922 r., w którym rejestrowano przestępstwa i inne zdarzenia przez 13 lat.